Servië is een republiek in het zuidoosten van Europa. Op 3 juni 2006 riep Montenegro zijn onafhankelijkheid uit, waardoor Servië als de opvolgingsstaat van de confederatie Servië en Montenegro eveneens een onafhankelijke staat is geworden. De officiële Servische onafhankelijkheidsverklaring kwam op 5 juni 2006.

De wortels van de huidige Servische staat zijn terug te voeren naar de 7e eeuw en het huis van Vlastimirović. In 1459 verloor Servië zijn onafhankelijkheid bij de slag om Smederevo. In 1482 volgde Bosnië. Servië viel onder Ottomaans bestuur van 1459 tot 1804, waarna het weer zijn onafhankelijkheid gedeeltelijk terug verwierf. In 1815 ontstond uit de Tweede Servische Opstand. In 1903 kwam het huis Karađorđević definitief aan de macht.

In de Eerste Wereldoorlog werd het land bezet door de Centralen, maar in 1919 ging het Koninkrijk Servië met de nieuw gevormde Staat van Slovenen, Kroaten en Serven op in het Koninkrijk van Serven, Kroaten en Slovenen, later Koninkrijk Joegoslavië geheten. Joegoslavië werd in 1945 een federale republiek, die in de jaren negentig langzaam en vaak gewelddadig uit elkaar viel.

Dit leidde tot de situatie dat Servië tussen 1992 en 2006 met Montenegro een federatie vormde, vanaf 2003 Servië en Montenegro geheten.  De bergen van zuidelijk Servië en Montenegro zijn ondanks de flinke regenval spaarzaam begroeid. De flora heeft in de poreuze kalkbodem weinig houvast en onvoldoende vochtopname en de talloze grazende schapen en geiten weten wel raad met de schaarse vegetatie.

Veel voorkomend zijn lage struikgewassen als de sibljak. Het door brede dalen doorkliefde, nauwelijks bewoonde berggebied is nog altijd moeilijk doordringbaar. Daardoor is er nog leefruimte voor gemzen, edelherten, vossen, katachtige, wilde zwijnen, reptielen, wolven en een handvol beren.

De Sava-Donau-vlakte is een vruchtbaar landbouwgebied met uitgestrekte korenvelden en wijngaarden op de heuvels langs de oevers. De bombardementen van 1999 op de hoofdstad Belgrado waren geen nieuwe ervaring. Talloze malen in de geschiedenis is de fraai en strategisch gelegen stad belegerd en beschoten. Belgrado telt maar weinig originele monumenten.

De bevolking loopt in de vroege avond op de brede boulevard Terazije of men maakt een rustig wandelingetje door de ontmantelde vesting Kalemegdan. De oude stad is grotendeels vervallen, maar hier en daar zijn nog wat monumenten een bezoek waard. De grote musea met hun collecties oudheden, etnografie en fresco's hebben de crisis zonder noemenswaardige schade overleefd.

De meeste steden hebben veel te lijden gehad van de nadelen van de zware industrie: vervuiling, verpaupering, sfeerloze nieuwbouw. Maar zo hier en daar vraagt een prachtig kerkje de aandacht. Vanuit Belgrado is het mogelijk een kerkenroute afleggen langs hoogtepunten van bouw- en muurschilderkunst via Manasija, Ravenica, Ljubostinja, Zica, Raska, Sopcani en Mileseva, (voor de liefhebber van Servisch-Byzantijnse kunst).

In de plaats Vojvodina is het mogelijk om kastelen, musea en kloosters te bezoeken. Carska Bara is natuurreservaat en een plek waar de vogels zich verzamelen en waar zeldzame plantensoorten te vinden zijn. Fruska Gora is een lage heuvel midden in een vallei die omringt is door de rivieren Donau en Sava.

Hier leven diverse vogelssoorten en planten. Waaronder meer dan 30 soorten orchideeën. Een ander natuurreservaat is Obedska Bara met het meer Obedska Bara. Het plaatsje Donji Milanovac bevindt zich midden in het Nationale Park “Iron Gate”.  

Vorige pagina